اسطوره های مصری

تخيل بارور نظریه پردازان مذهبی مصر باستان، تصویرهای ذهنی و نمادهای متعددی پدید آورد که حاصل جمع آن بر امنیت خدای خورشید در سفر به جهان زیرین تأکید می کند؛ خدایی که همه شب به مناطق تاریک جهان زیرین می رود، و هر صبحگاه به صورت خدایی سرشار از انرژی و حیات بیرون می آید. منو کوهی غربی بود که رع سفر خود را از آنجا آغاز کرد؛ دوات، جهان زیرین بود که در آن سفر کرد؛ و بخو کوهی شرقی بود که صبحگاهان از آن بیرون آمد.

سه کتاب عمده برجای مانده خطراتی را نشان می دهد که رع در جهان زیرین با موفقیت پشت سر گذاشته، و تردید درباره عروج دوباره خود به آسمان را برطرف کرده است. این آثار پیچیده در طول قرون شکل گرفته اند و چیزهایی بر آنها افزوده شده است که بیش از آنکه روشنگر صحنه ها یا متون معمایی باشند آنها را پیچیده می کنند. گاهی اوقات کاتبان باستان قادر نبودند اسنادی را که طی نسلها جمع آوری شده بود مفهوم سازند، و نتیجه آن است که بعضی کتیبه ها شبیه به شر و وری عجیب و غریب است. در مواردی دیگر شاید ورقه های پاپیروس بیش از حد کهنه و پاره بوده اند که بتوان آنها را خواند و بر دیوار ثبت کرد. در این قبیل موارد کاتبان در کتاب خود عبارت هیروگلیف گم وش را می نوشتند که به معنای «منبع اصلی معیوب بوده است. کتاب آم – دوات یا کتاب آنچه در جهان زیرین می گذرد»، از جمله نخستین آثار در این زمینه است. کسانی که از مقابر توث موسیس سوم (۱۴۲۵ ق م) و آمن هوتپ (۱۴۰۱ ق م) دیدار می کنند می توانند روایت های کاملی از این کتاب را به صورت طرح هایی بر دیوارهای اتاق های محل دفن مشاهده کنند. از میان دوازده بخش ماجرا، یازده بخش را می توان در مقابر استی اول (۱۲۹۰ ق م) و رامسس چهارم (۱۱۴۳ ق م) مشاهده کرد؛ این قسمت ها دوازده ساعت شب را نمادین می کنند. دومین اثر كتاب دروازه ها نام دارد.

نشر مرکز