مسائل ذهن از دکارت تا ویتگنشتاین

بخش نخست، (ذهن و بدن) با ملاحظه این نگره آغاز می گردد که ذهن بشری چیزی غیر مادی است که در فعالیت هایش، به مظاهر و نشانه های جسمانی هیچ نیازی ندارد. فرضیاتی که به این برداشت دامن می زنند مورد مطالعه قرار میگیرند و برخی از تغییر و تحولات ویژه ناشی از اعتراض و پاسخ نیز ترسیم می شوند. استنتاج من این است که تضعیف این مفهوم، توسط ویتگنشتاین، که ما مفاهیم روانشناختی (نظیر اندیشیدن، ادراک حسی، حافظه، باور و غیره) را با مشاهده درون ذهنی» (حس درونی، لاک) کسب می کنیم، میل به این باور را از میان برمی دارد که ذهن انسانی می تواند به تفکیک از وجود زنده و جسمانی انسان، وجود داشته باشد
بخش دوم، با این برداشت آغاز می گردد که تجارب درونی، دقیقا» با فرایندهای  مغزی «اینهمانی” دارند یا می توانند داشته باشند. طبق نظر معرف این نگره یعنی جی جی، سی، اسمارت ( J. C . Smart ) که من بر روی آن تمرکز می کنم تجربیات بی واسطه با «درون ذهنی» مان در درون جمجمه ها» یا «مغزها رخ می دهند…
نشر گام نو