مقدمه ای بر روانشناسی فروید

کتاب مقدمه ای بر روانشناسی فروید نوشته‌ی «ادوارد اروین» را «بهروز سلطانی» به فارسی برگردانده است. نویسنده در این اثر پس از پیشگفتار به شرح زندگی و آثار فروید روان‌شناس اتریشی و پدر علم روانکاوی پرداخته است. موضوعاتی نظیر پنج درس پسیکانالیر، غرائز و روان بشر، شخصیت انسان، سمبولیسم، خواب و تعبیر آن، تجسم و تبدیل به سمبل‌ها، واپس‌زدگی و رفع آن، لغزش‌های حافظه، ناخوشی‌های روانی، نظریات فروید درباره مذهب، جامعه‌شناسی، مساله‌ی سعادت، تهاجم و تمدن، افراط در جلوگیری از غرایز، عدالت و آزادی، تمدن و سرنوشت بشر و… در این کتاب مورد بحث و بررسی قرار گرفته است. در بخشی از کتاب مقدمه ای بر روانشناسی فروید آمده است: «زیگموند فروید در ششم ماه می 1856 میلادی در منطقه مراویای اتریش که بخشی از جمهوری چک کنونی است دیده به جهان گشود. خانواده فروید از یک خانواده قدیمی یهودی بود که به علت یهودی بودن از اعتبار و اهمیت چندانی برخوردار نبودند. فروید تا سن ده سالگی به مدرسه نرفت و به طور غیررسمی در خانه مشغول فرا گرفتن خواندن، نوشتن و حساب کردن بود. در خلال سال‌های تحصیل همواره شاگردی سختکوش و علاقمند بود به‌طوری‌که در هفده سالگی با بهترین مدارج علمی از دبیرستان فارغ‌التحصیل شد. نظر فروید در زمینه ماهیت ساختی شخصیت در ابتدای کارش با آنچه بعدا مطرح کرده متفاوت است. فروید معتقد بود که فقط جزء بسیار کمی از افکار و تصورات و خاطرات در خودآگاهی ما قرار دارند. از این رو می‌توان گفت ذهن انسان ذاتا ناخودآگاه است. نیمه خودآگاهی عبارت است از ادراک‌ها و شناخت‌هایی که در خودآگاهی فرد قرار ندارد ولی به راحتی و با کمی کوشش می‌توان آنها را به سطح خودآگاهی آورد.»