آشنایی با نظریه ریسمان

نظریه ی ریسمان اسرارآمیز است. این نظریه بسیاری از فارغ التحصیلان مستعد را از دیگر موضوعات جذاب نظير ابررسانایی که از پیش کاربردهای صنعتی یافته اند جذب خود می کند. توجه رسانه ها را نیز مانند چند حوزه ی محدود دیگر علم جلب می کند. و خرده گیران پرهیاهو با اظهار تأسف از شیوع تأثیر آن دستاوردهایش را به منزله ی موضوعات نامرتبط با علم تجربی نادیده می گیرند.
مدعای نظریه ی ریسمان به اختصار این است که چیزهای بنیادی که تمام مواد را تشکیل می دهند نه ذره بلکه ریسمانند. ریسمانها به کش های لاستیکی شباهت دارند، اما بسیار نازک و بسیار محکم. الكترون از قرار معلوم در واقع ریسمانی است که در یک مقیاس طولی ارتعاش کند و بچرخد؛ این مقیاس بسیار کوچکتر از از آن است که حتی با پیشرفته ترین شتاب دهنده های ذرات جدید قادر به کاوش در آن باشیم. در چند روایت از نظریه ی ریسمان، الكترون حلقه ی بسته ای از ریسمان است. در روایات دیگر، بخشی از ریسمان با دو انتهاست. نظریه ی ریسمان گاهی اوقات به منزله ی نظریه ای توصیف می شود که رو به عقب ابداع شده. رو به عقب به این معنا که مردم از بخش هایی از آن به خوبی استفاده می کنند اما معنای ژرف نتایج خود را نمی فهمند. اول، در ۱۹۶۸ فرمول زیبایی پدیدار شد که نحوه ى واجهیدن ریسمانها از هم را توصیف می کند.
نشر مازیار