اختناق ایران

نوشته ی شوستر گویی که از دل بر آمده باشد سخت به دل می نشیند. دلسوختگی نویسنده که در جای جای اثرش پیداست هر ایرانی و طندوستی را متاثر  می کند چنان که بلافاصله بعد از انتشار کتاب او یک ایرانی فاضل قدردان از گوشه ی دکن- به قول مؤيد الاسلام مدیر روزنامه حبل المتین- را به ترجمه ی آن برانگیخته است. این مترجم فقید اختناق ایران، ابوالحسن موسوی شوشتری جزائری خود در دیباچه ی ترجمه اش می نویسد « چون همواره در این مدت غربت و کربت مترصد بودم که به قدرالوسع خدمت نموده باشم تا مسئول وجدان نباشم، پس از دیدن کتاب مزبور گمشده ی خود را یافته به ترجمه ی آن که یکی از وظایف مهمه ی وطنيه است اقدام نمودم. با پریشانی حال و پریشانی روزگار، و عدم تهیه ی اسباب، و موانع و عوایق بی شمار، خصوصا در غربت و در این دبار، تحمل زحمات فوق الطاقه نموده وظیفه ی وجدانی خود را ادا نمودم.»

اما از آنجا که ترجمه ی آن مرحوم زبانی بسیار سنگین و کهنه دارد به حدی که بخش هایی از آن کاملا نامفهوم است، لزوم ترجمه ی دوباره ی اثر وزین شوستر احساس شد و دوستان بنده در نشر ماهی این افتخار را به حقير دادند
نشر ماهی