ادبیات و انقلاب (نویسندگان آلمان)

به واقع در اواخر دهه بیست کمونیستها کوشیدند نویسندگان را زیر چتر نظارت خود بگیرند، اما عملا نه چنین قدرتی داشتند و نه چنین مجالی، در روزهایی که استالین ادبیات انقلابی روسیه را در خون غوصه ور می کرد، ادبیات انقلابی آلمان در سایة تشکیل جبهه: فراگیر نیروهای چپ روز به روز بیشتر شکوفا می شد . مجادله بر سر دیکتاتوری هیتلر، بحث درباره دیکتاتوری استالین را تحت الشعاع قرار داد.
آلمانی ها، به ویژه در تبعیدگاه های غربی، فرصت داشتند دوازده سال پیش از آنچه در شوروی امکان پذیر بود، کمونیست و در عین حال نویسنده و شاعر باقی بمانند. کسانی مانند برشت موفقیت های شایانی به دست آوردند اما پس از نقل مکان به مناطق تحت اشغال شوروی، شکست به شکلی هرجه شدیدتر نمایان شد. کمونیست ها و دنباله روها در اثر تملق گویی و همکاری با نیروی اشغالگر به شدت افت کردند و طولی نکشید که خاموش شدند. واگرایی چنان عمیق بود که پیشکسوتان طیف چپ حتی پس از مرگ استالین هم دیگر کمر راست نکردند. با این همه نباید از یاد برود که ادبیات انقلابی آلمان در وجود متفکرانی که راه آن را پی می گرفتند، کسانی همچون نیکیش بلوخ و لوكاچ، مقام و مرتبه فرهنگی اخلاقی خود را حفظ کرد.
نشرنی