از هایدگر تا گادامر درمسیر هرمنویتیک

هرمنوتیک در سده بیستم عمدتا کار هایدگر و گادامر بوده است. اما این دو نه خود وارد گفت وگو شدند و نه کسي آنها را به درستی به گفت وگو واداشت.

وضعیت مجموعه ی آثار، که در خصوص هایدگر بسیار پیشرفت کرده و در مورد گادامر تقریبا به پایان رسیده است.

این رویارویی را نه تنها ممكن بلکه حتی لازم می سازد: زیرا رابطه پیچیده و چندلایه ی گادامر با آموزگارش در اثر اصلی اش حقیقت و روش (۱۹۶۰) احتمالا به دلیل ملاحظات شخصی کمتر بسط پیدا کرد و در نتیجه به دشواری قابل تعيين است.

آیا این اثر ادامه ی کار هایدگر با ابزارهایی دیگر بود یا طرحي در مقابل طرح هایدگر ؟

ویراست اخیر مجموعه آثار گادامر که از سال ۲۰۰۰ در مجموعه اي جیبی پیش روی ماست (و امید می رود آثار هایدگر نیز به همین شکل منتشر شود، آثاری که در غیر این صورت ممکن است بی انتها و [به دلیل ابعاد گسترده شان] برای نسل های جدیدتر هراس برانگیز و بازدارنده شوند)، مجالي فراهم می کند که گویی برای نخستین بار حقیقت و روش را به منزله پاسخ منجسمي به هایدگر تلقی کنیم که بر موضوعات کاملا جدیدی تأکید می ورزد.

خود هایدگر بسیار با درنگ به اثر گادامر واکنش نشان داد، گو این که از مدتها قبل گادامر را یکی از بهترین شاگردان خویش شناخته بود؛ البته ما مدت زیادی نیست که از این واقعیت مطلع ایم.

نشر نی