اسطوره های روسی

ولادیمیر در آغاز دوران زمامداری خود در سال ۹۸۰ نه تنها یک کفر کیش معتقد بود، بلکه احتمالا به منظور ایجاد نوعی وزنه متقابل در برابر دین سازمان یافته و پرنفود همسایگان مسیحی، وظیفه اصلاح و نظم بخشیدن به آیین های آشفته اسلاوهای شرقی را بر عهده گرفته بود. از این رو، یکی از نخستین اقدامات سیاسی او، برپا کردن شش بت بر فراز اتیه ای در جوار کاخ خود در کیف بود. در یکی از وقایع نگاری های اوایل قرن دوازدهم که به داستان سال های قدیم معروف است، مطلبی به شرح زیر درج شده است:

یک بت چوبی پرون با سر نقره ای و سبیل طلایی وجود داشت. بت های دیگری به نام های خورس ، داژباگ ،استرایباگ ، سیمارگل و هوکوشا نیز وجود داشتند. مردم برای آنها قربانی می کردند، آنها را خدا می نامیدند و پسران دختران خود را به پیروی از آنها هدایت می کردند اما این قربانی کردن ها نصیب شیطان می شد و زمین را می آلود.

این شش چهره، همراه با «خدای دام ها» (اسکاتی باگ ) و وولوس (يا ولس) خدایان اصلی اسلاوهای شرقی به شما می آیند.
درباره منشاء قومی مجمع خدایان ولادیمیر اتفاق نظر وجود ندارد، اما روشن است که آنها به هیچ وجه یکنواخت نیستند. در دوران حکومت ولادیمیر، قلمرو روس صرفا در اشغال اسلاوها نبود. آمیزه ای از قوم های گوناگون وجود داشت که ورنگیان و بسیاری از قبایل فینو – اویغوری و ترک را در بر می گرفت. مردمانی ایرانی تبار نیز از این منطقه گذشته بودند. بعضی پژوهشگران «خورس» و «سیمارگل» را دارای منشاء ایرانی می دانند و بر این نظر اند که «خورس» از واژه فارسی «خورشید» گرفته شده است. عده ای دیگر عقیده دارند که «خورس» ریشه ترکی دارد. از سوی دیگر گفته می شود که «موكوشا» (یا موکوش) دارای ریشه های فینو – اویغوری است. داژباگ و استرایباگ عموما خدایان اسلاو به شمار می آیند.

نشر مرکز