بازی در نقش خدا

سخن گفتن از«تقدیرگرایی ژنتیک»یا گفتن این که«همه چیز در ژن هاست»فرض و تصور کردن این امر است که تاثیر ژنتیکی تغییرناپذیرند که سرنوشت اجتناب ناپذیر ما این است که طبق همان برنامه ای عمل میکنیم که دی ان ای ما برنامه ریزی کرده است. نتیجه روان شناختی جبر گرایی ژنتیک واضح است :آن چه تصور میکنیم آزادی و اختیار شخصی است.صرفا توهم است. نتیجه اخلاقی جبر گرایی ژنتیک واضح است:ما مسئول آن چیزی نیستیم که انجام می دهیم؛ژن های مان مسئول اند.ما معصومیت طبیعی را در شکلی جدید داریم: ژن هایم را سرزنش کن،نه مرا!