رقابتهای سیاسی در ایران امروز، دچار نوعی «سیاستزدگی» مفرط و ناهنجار هستند. بازیگران و رقابتپیشگان عرصهی سیاست، نه چندان طالب قاعدهمندکردن رفتار و کردار خود، نه راغب تعریف «جغرافیای مشترک بازی سیاسی»، «خطوط قرمز»، «خطوط نارجی» و نه پذیرای «به رسمیت» شناختن (دوژوره و یا دوفاکتو) یکدیگرند. در شرایطی اینچنین، پرسشوارههای دیرآشنا مجال خودنمایی و بازنمایی پیدا میکنند که: آیا جامعهی ایرانی، اساساً، استعداد برتابیدن «رقابت سیاسی سالم و قاعدهمند» را داراست؟ آیا فرهنگ سیاسی ما، حامل دقایق و هنجارهای مترتب بر بازی / رقابت مسالمتآمیز حزبی هست؟ آیا، امتزاج «سیاست» و «ایدئولوژی» در این مرز و بوم، نوعی انسداد و عصبیت را جایگزین «عقلانیت» در پهنهی کنش و واکنشهای سیاسی نکرده است؟ آیا فرهنگ عمومی قانونگزیر، استبدادگرا، فردگرا، کلاممحور (دوانگار)، خودی و دگرساز، قداستپرور، «فصل»گرا و «وصل»ستیز ما ایرانیان، ترجمهی عینی و عملی خود را در قالب رقابتهای سیاسی «جداییطلب»، «قهرآمیز» و «فراق مسلک» نیافته است؟
عنوان _______تجربه بازی سیاسی در میان ایرانیان |
موضوع ____سیاست |
نویسنده _____ محمدرضا تاجیک |
مترجم _____ |
ناشر ______ نی |
قطع ___________رقعی |
جلد ____________نرم |
چاپ __________1399 |
صفحه_______216 |
قیمت روز______36000 ت |
قیمت فروش____22000 ت |
نقد و بررسیها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.