جادوی صحنه

وقتی به زندگی بازیگر بزرگی چون عزت الله انتظامی فکر می کنی، به زندگی پرتب و تاب او، به آغاز راهش در وادی هنر، به شروع «پیش پرده خوانی»، به بردباری و تحمل انواع سرزنش های اجتماعی- که رایج مردم آن روز و نسل قبل از او بود- به قضاوت های بی رحمانه و بازدارنده اکثر مردمی که آن روزها برای هنر بازیگری جز ابتذال و انحراف اخلاقی معنای دیگری قائل نبودند و به هنر به چشم دیگری جز وسیله تفریح نمی نگریستند، و آن وقت نوجوان پرشوری را می بینی که یک تنه تمام ضربت های سنگین و متلاشی کننده را تحمل می کند و بالاخره قدم در راهی می گذارد که او را به رشد و تعالی می رساند، آن وقت احساس می کنی با انسانی برخورد کرده ای که باید بی تردید او را جزء «استثناها» بدانی. از مقدمه ی حمید سمندریان