دیالکتیک منفی آدورنو

چنین می نماید که اندیشه مندی های فلسفی ناب آدورنو در دیالکتیک منفی با انضمامیت نظریه ی انتقادی بسی فاصله دارد؛ گویی فلسفه ی وی به کهن ترین جستارمایه ی فلسفه ی «ناب»، ساختار تجربه، می پردازد؛ حال آن که نظریه ی انتقادی جنبه های خاصی از جامعه را در بوته ی آزمایش قرار می دهد. با وجود این، چنان که برایان اوکانر در این تفسیر بسیار اصیل از فلسفه ی آدورنو نشان می دهد، می توان دیالکتیک منفی را بنیادی نظری برای بازاندیشی یا عقلانیت انتقادی به شمار آورد که نظریه ی انتقادی ناگزیر از آن است. به عقیده ی اوکانر، فلسفه در نگاه آدورنو از تبلور «انضمامی» برخوردار است: برنهاد ناهم آنی وی در پی هویدا ساختن فروکاست ناپذیری واقعیت به نمودهاست. با این برنهاد بنیادی چنان برای نقد «انضمامی» و کاربردی نمودها می گذارد که بی آن هرآینه نظریه ی انتقادی فرو می پاشد.