روایت های نگارشی داستان و داستان نویسان

نثر گفتاری یا محاوره ای، نثری است که از زبان مردم کوچه و بازار مایه می گیرد و بیشتر ویژگی های این زبان را در خود دارد. از این جهت، درک و فهم آن برای همه آسان و ملموس است. در این نوع نثر، جمله ها ساده و بیشتر کوتاه و گاه بریده بریده است و اغلب واژه ها و گاه افعال، در آن تکرار می شوند. این نوع نثر از آرایش و پیرایش لفظی نامحسوسی برخوردار است. تعبیرهای مجازی که در آن به کار می رود، دور از ذهن و پیچیده نیست و در همان حدی است که مردم عادی موقع صحبت کردن به کار می برند. اغلب با کنایه و ضرب المثل و اصطلاح های عامیانه همراه است. نثر ادبی یا نوشتاری، نثری است که در آن نویسنده با دقت بسیار به انتخاب کلمات فصیح و خوشاهنگ می پردازد، ترکیب های تازه و شعرگونه می سازد و شیوه روایت ادیبانه انتخاب می کند. در بسیاری موارد، این شیوه روایت، کیفیت و رنگ و صورتی باستان گرایانه به خود می گیرد و به خصوص از جهت ترتیب و نظام جمله ها و کاربرد ضمیرها به شیوه نثر گذشته گرایش دارد. نثر ژورنالیستی یا روزنامه نگارانه، نثری است که از آمیزش نشر گفتاری و نوشتاری به وجود آمده و از خود هویتی ندارد. نثری است که بری از نظم و قاعده معینی است و پر از کلمه های مستعمل و تکرار افعال و ضرب المثل ها و جمله ها و عبارت های کلیشه ای روزمره که برای گزارش، واقعه پردازی (رپورتاژ)، مقاله، سفرنامه، زندگینامه، تک نگاری و كلیه نوشته هایی که ویژگی بیانی آنها توضیحی و تشریحی است، به کار می رود.