زندگی ما با آقای گورجیف

از شکل‌های گوناگونی که گورجیف آموزه‌ی خود را در آن جای داد، سه شکل آن یگانه است: سیستم انگاره‌های او، «حرکات» و موسیقی‌اش. برای هر کدام گورجیف با شاگردی خاص کار می‌کرد که گنجایش ویژه‌ای برای دریافت، جذب و رساندنِ مایه‌هایی را داشت که به او داده می‌شد. در رابطه با انگاره‌ها، این شاگرد پی.دی. آسپنسکی بود؛ در رابطه با حرکات، ژان دو سالزمن و برای موسیقی توماس دو هارتمن. هر سه آنها و همسران‌شان انتقال‌دهندگان اصلی آموزه گورجیف بودند و در این کتاب که دوازده سال را با شروع از 1917 دربرمی‌گیرد، آنها همگی نزدیک به هم می‌ایستند.
توماس و الگا دو هارتمن در زمانی در سنت‌پترزبورگ به گورجیف پیوستند که جنگ در اوج خود بود و بدون هیچ گسستی او را در زمان رشد نهادش دنبال کردند.