شاگرد ته کلاس

قبلا ته کلاس ما یک صندلی خالی بود، اما حالا پسری به اسم احمد رویش می‌نشیند. مثل من نه سالش است، اما بچه‌ی عجیبی است، نه حرف می‌زند، نه لبخند. حتی آب‌نبات لیمویی هم که من عاشقش هستم دوست ندارد. اما به زودی می‌فهمم که احمد بداخلاق نیست، پناهنده است و از جنگ فرار کرده، از جنگ واقعی. هرچه بیشتر از سرگذشتش باخبر می‌شوم، بیشتر دلم می‌خواهد کمکش کنم. اما کمک کردن به او کار آسانی نیست…