هیچ محصولی در سبد خرید نیست.
کتاب شرح شطحیات در واقع، دنباله و مكمل«عبهر العاشقين» است. روزبهان، با مطالعه ديوان‌هاى مختلف صوفيه، درمى‌يابد كه بيشترين شطحيات، از آن سلطان العارفين بايزيد بسطامى و از همه مشكل‌تر از آنِ منصور حلاج است كه منجر به قتل وى مى‌شود؛ به همين جهت، براى رهايى اين علم از طعن حاسدان، اقدام به نگارش كتابى در غرايب علم شطح نموده و نام آن را «منطق الاسرار ببيان الانوار» مى‌گذارد و چون به شيراز برمى‌گردد، به خواهش مريدان خود تفسيرى به فارسى بر آن مى‌نگارد و آن را «شرح شطحيات» مى‌خواند.کتاب شرح شطحیات، عمده‌ترين سند در باب شناسايى احوال و حقايق حلاج به شمار مى‌رود.
روزبهان، بعد از شرح و تفسير معناى شطح، ابتدا، به شطح نبى گرامى اسلام(ص) و صحابه وى اشاره كرده، سپس شطحيات هر يك از عرفا را مورد بررسى قرار مى‌دهد. قابل توجه اينكه بيشترين فصول اين كتاب به بيان و توضيح شطحيات بايزيد بسطامى و منصور حلاج اختصاص دارد؛ بر اين اساس، نخست، شطحيات ساير عرفا بررسى شده، سپس به‌طور مستقل شطحيات آن دو عارف، مورد مطالعه و تحقيق قرار مى‌گيرد.
پاره‌اى از شطحيات برخى از بزرگان در کتاب شرح شطحیات
1. ابراهيم ادهم مى‌گويد: «اگر لحظه‌اى دل به دست آوردم، از فتح روم دوست‌تر دارم».
2. ابوعلى سندى مى‌گويد: «من در حالتى بودم و در آن منزل از بهر خود بودم. ديگر، در حالتى شدم كه او را ازو بدو بودم».
3. جنيد مى‌گويد: «توانگرى، كسوت ربوبيت است و درويشى، كسوت عبوديت».
4. ابوعمرو مكى مى‌گويد: «زوايد يقين از بلندى كواشف حضور است؛ آن‌گاه كه پرده‌ى غيب بردارند از دل، آنگه دل غيب ببيند».
5. ابوالحسين نورى، چون صداى مؤذن را شنيد، گفت: «سمّ الموت»، چون صداى سگ را شنيد، گفت: «لبيك و سعديك». از او پرسيدند كه اين چيست؟ گفت: «مؤذن را غيرت بردم، زيرا كه غافل است تا بدان اجرت ستاند؛ اگر نه اجرت حطام دنيوى بودى، اين بانگ نماز نگفتى» و آواز سگ؟ گفت: «ذكر حق است… ايشان، ذكر بى‌ريا گويند و بى‌عوض، براى اين لبيك گفتم».
6. ابوسعيد خراز مى‌گويد: «عارفان را هست خزاينى چند كه علوم‌هاى غريب و انباهاى عجيب، در آن به وديعت نهاده‌اند؛ آن كلمات را به لسان ابدى و عبارات ازلى بازمى‌گويند.»
نقد و بررسی‌ها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.