عرفان جمالی در اندیشه‌های احمد غزالی

عرفان جمالی در اندیشه‌های احمد غزالی  پژوهشی درباره دیدگاه‌های عرفانی «احمد غزالی» در مورد «عشق و محبت» است. در این نوشتار به تفسیر نظریات احمد غزالی به عنوان بنیانگذار عرفان عاشقانه و رابطه عاشقانه عبد و معبود، پرداخته شده و ابعاد و کارکردهای عشق و محبت از منظر وی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. نویسنده با توجه به آثار احمد غزالی در مورد عرفان نظری مانند: کتاب «سوانح»، عوامل ایجاد عشق، کشف و شهود در عرفان نظری وی و نسبت بین عقل و عشق را بررسی نموده و مباحث سیر و سلوکی (عرفان عملی) احمد غزالی را نیز منعکس کرده است. وی در کتاب به مسائلی مانند: تزکیه نفس، عمل کردن به ظواهر شرع، فراغ و وصال عاشق، انواع غیرت و سایر ویژگی‌های عشق از نظر غزالی پرداخته است و برخی از ایرادات و اشکالاتی که به وی در زمینه تفسیر وی از عشق و محبت، سماع، توجیه اعمل ابلیس و موسیقی شده است را مطرح و پاسخ این انتقادات به غزالی را داده است.
غزالی از سال ۴۸۸ تا ۴۹۸ هجری قمری در نظامیه بغداد به نیابت از برادرش (محمّد) -که به سفری دراز رفته بود- تدریس می‌کرد. دراویش سلسله نعمت‌اللهی احمد غزالی را هفتمین قطب این سلسه بعد از غیبت کبرای امام دوازدهم به‌شمار می‌آورند. شیخ احمد غزالی در سنهٔ ۵۲۰ در شهر قزوین وفات یافت. مدفن وی مسجد «احمدیه» در شهر قزوین است
نشر ادیان