موزه عجایب

مردانی هستند آن قدر عجیب که هنگام گذر از خیابان باید چهره شان را پنهان کنند تا از آزار و اذیت دیگران در امان بمانند و زنانی آن قدر غریب که در اتاقهای بی آینه زندگی می.کنند بچه بودم پدرم مرا از این جانوران غیر عادی دور نگه میداشت هرچند درست بالای تالار موزهٔ او در کانی آیلند زندگی میکردیم تالاری به نام موزهٔ عجایب خانۀ ما دو بخش جدا از هم داشت در نیمی از آن ما زندگی می کردیم و در نیم ،دیگر تالار قرار داشت به این ترتیب پدر هرگز ناچار نبود آنچه را که بیش از همه در جهان دوست میداشت ترک کند