میرهولد در تئاتر

بازیگران همیشه متناسب با شخصیت ساخته می‏شوند؛ یعنی چهره‏هایی در نمایش وجود دارد که دقیقاً شبیه به چهره‏هایی است که در زندگی واقعی می‌بینیم. واضح است که تئاتر طبیعت‏گرایانه چهره را اصلی‏ترین ابزار بازیگر برای انتقال مقاصد خود در نظر می‏گیرد و دیگر ابزار موجود را کاملاً نادیده می‏گیرد. قادر به درک جذابیت حرکت تجسمی نیست و هرگز اصرار ندارد بازیگر بدن خود را تمرین دهد…
میزان تأثیر وسولود میرهولد در تئاتر مدرن را نمی‌توان به سادگی ارزیابی کرد.
او مدیریت سالن‌های تئاتر را برعهده داشت و برخی از شاهکارهای نمایشی ماندگار دوران مدرن را اجرا کرد.
به پشتوانه‌ی تجربه‌اش در تدریس بازیگری موفق شد رویکردی انقلابی ابداع کند که هدف آن آماده‌سازی تئاتر فیزیکی یا بیومکانیک بود. او برجسته‌ترین گروه‌های خلاق تاریخ تئاتر را تشکیل داد. دوستانی وفادار و مخالفانی سرسخت داشت و به‌این ترتیب اغلب منتقدان و مخاطبانش از هم سوا شدند.
تمایل داشت در سنت‌های بازیگری از پدیده‌های بین‌فرهنگی کمک بگیرد، پایه‌های رشد تئاتر فیزیکی و تصویری را بناکرد و این چنین تئاتر او از بسیاری از ابتکارهای برتولت برشت نیز پیشی گرفت.