نام های سیاست

برشی از کتاب نام های سیاست ، انتشارات بیدگل :
با این همه، مثل روز روشن است که هابز آن هیولایی نبود که از او در ذهن ها ساخته و پرداخته اند، و یگانه بلندپروازی و جاه طلبی او یاری رساندن به تأمین و تضمین شرایط لازم برای کارایی و شکوفایی جهانی بود که خود در آن می زیست، جهان رنسانس، تا سپس امکان کشف شکوهمند جهانی دیگر، جهاان نوین ، از دل همان جهان فراهم آید.
در کتاب نام های سیاست میخوانیم بی گمان، «نفوذ» و «تأثیر» افراد اتم وار همان سرشت یا قدرتی را نداشت که در کار اپیکورس و ماکیاولی می بینیم؛ و صد افسوس که هابز مورخ نبود، هر چند که عمری بس طولانی [۹۱] سال داشت (اینها استعدادهایی نیستند که کسی بتواند به حکم تقدیر یک جا کسب کند).معهذا، او از راه خودش به همان نتیجه ای رسیده بود که آموزگاران اش در سنت ماتریالیسم مواجهه بدان رسیده بودند: قوام یافتن تصادفی جهان؛و اگر این متفکر تأثیری چنین ژرف بر روسو و حتی مارکس نهاد، علت اش به روشنی این بود که او این سنت سژی و زیرزمینی را احیا کرد، گیرم (و هیچ هم بعید نیست)که او خود از این امر آگاه نبوده باشد.

هر چه باشد، ما میدانیم که در این قبیل مسائل، آگاهی نقشی بیش از پشه ای که در حکایتی کهن مایه ی حرکت کالسکه شد ندارد.مهم این است که اسبها قطار جهان را در دشتها و جلگه ها چهارنعل پیش می برند و در سربالایی تپه ها و کوهها با قدمهایی کند و سنگین.اگرچه، در دومین گفتار روسوهیچ اشاره ای به اپیکورس یاماکیاولی نمیشود، احیای دوباره ی «ماتریالیسم مواجهه» را مدیون نگارنده ی این گفتارهاییم.