نظر به درد دیگران

برشی از کتاب نظر به درد دیگران : در ۱۹۳۸ ، یعنی همان سالی که وولف سه گینی را به چاپ رساند، کارگردان شهیر فرانسوی، آبل کانس ، در نقطه اوج فیلم جدیدش با انام متهم می کنم (گانس نسخه قدیمی تر و ابتدایی تر از این فیلم ضدجنگ و بی نظیر را با همین عنوان تقدیس شده در ۱۹۱۸-۱۹۱۹ ساخته بود) تصاویر نمای نزدیک تعدادی از رزمندگان پیشین را که در زبان فرانسه به “لیوان های شکسته” ملقب بودند نشان داد که عمدتا از یادها رفته و به طرز هولناکی از قیافه افتاده بودند (تصویر شماره ۶). فیلم گانس هم مثل آخرین بخش از کتاب فریدریش در یک گورستان نوبنای نظامی به پایان می رسد تا نه تنها یاد آورمان شود که چطور میلیون ها تن از مردان جوان قرباني نظامی گری ها و بی کفایتی های افراد در فاصله ۱۹۱۴ تا ۱۹۱۸ شدند، آن هم در جنگی که با عنوان «جنگی برای پایان دادن به تمام جنگها، از آن حمایت میشد، بلکه بیش از آن برای آنکه از این اجسادی بگوید که اگر میدانستند بیست سال بعد هم جنگی دیگر در راه است بی شک سیاستمداران و فرماندهان اروپایی را به یاد نکوهشی سخت و مقاومت ناپذیر می گرفتند.
نشر گمان