نوشتار زنانه

اندیشه انتقادی چیزی نیست جز زبانی دفرم، متکثر، منتشر و از نگاه منطق مسلط، بی معنی و متناقض، «نوشتار زنانه» تلاش دارد سازواره ای (یا شاید هم ناسازواره ای؟) جدید از تکه ها و زباله های اندیشه بنا کند؛ هفت پاره از هفت تصویر یا تلی از تصاویر شکسته. پاره های هفت گانه ی این کتاب، از میان قرائت آثار نویسندگانی ناساز و کلنجار رفتن با ایده هایی که پژواک صدایشان از خلال قرون به گوش می رسد، از ارتباط نوشتار زنانه با سیاست، فرهنگ، کمدی، منفیت، بیگانگی و… می گوید؛ منظومه ای از تکه پاره های نویسندگانی چون ژرژ باتای، جیمز جویس، صادق هدایت، ویلیام شکسپیر، ژان آنوی، سوفوکل، خاقانی، هسیود، الن سیکسو، ژولیا کریستوا و غیره.