همسایه بغلی (هیولای مرداب گل ختمی)

هدخترها کمکم کردند تا دوباره روی ویلچر بنشینم. آینه شکسته را توی جیبم گذاشتم و به جایش تلفن همراهم را بیرون آوردم. نور چراغ قوه تلفن همراهم را داخل درخت انداختم. یک موجود نصف هیولا، نصف انسان به حالت جنینی داخل درخت قرار گرفته بود و به سختی نفس می کشید؛ دقیقا شبیه لحظه ای که خانم فارل داشت از حالت هیولابودن درمی آمد. چراغ قوه را خاموش کردم و نگامی به آسمان انداختم. خورشید کم کم غروب می کرد. دیگر بیشتر از این نمی توانست از ما محافظت کند.