وحشت از اشک های واقعی

نظریه در مطالعات فیلم، همچون جاهای دیگر، در بحران است. پارادایم روان کاوانه که روزگاری جنبه ی مسلط داشت اکنون از جانب مدل های شناختی و «مابعد نظریه» به چون و چرا کشیده شده است. در پس زمینه ی این بحران بزرگ در مطالعات فرهنگی، به ویژه درخصوص نقش اجتماعی روشنفکران متعهد به آرمان های سیاسی، قرار دارد.
اسلاوی ژیژک در این کتاب هم شرح و وصف های شناخت گرا – تاریخ گرا از سینما را به چالش می کشد هم نظریه ی قراردادی و رایج فیلم را. او با تکیه بر درک پیچیده تری از لاکان در پی آن است تا رویکرد روان کاوانه به سینما را در مقابل تقلیل گرایی های مابعد نظریه، احیا کند و با این کار راه جدیدی در تفکر فرهنگی و انتقادی می گشاید.
استدلال های نظری ژیژک مبتنی بر تحلیل های جذاب و روشنگر از آثار کریستف کیسلوفسکی فیلمساز لهستانی هستند، از نخستین فیلم های مستندش درباره ی زندگی روزمره تا مجموعه های تحسین شده ی دکالوگ(ده فرمان)، سه رنگ و آخرین فیلم او، زندگی دوگانه ی ورونیکا.