پرتاب سنگ به اتوبوس گوگل (چگونه رشد به دشمن رفاه تبدیل می شود)

در چشم انداز کسب و کار دیجیتال، رویکردهایی بهتر برای دستیابی به موفقیت وجود دارد. اگر بتوانیم از اعتیاد به رشد رها شویم، این ظرفیت را داریم که به سمت نظامی اقتصادی حرکت کنیم که اجرایی تر و حتا دلسوزانه تر است و جریان پول را به انباشت آن ترجیح می دهد و به افراد به خاطر ایجاد سود پاداش می دهد، نه صرفا استخراج آن. اما ابتدا باید وضعیت کنونی مان و ناپایداری و ناامنی ای را که بسیاری از ما تلاش می کنیم تحت سلطه ی آن ها عمل کنیم، بپذیریم و به آن رسیدگی کنیم. برای بسیاری از مانظام کنونی، با وجود پیچیدگی، بهتر از هیچ است و تغییر آن به نظامی که باید در آن سود واقعی خلق کنیم، ترسناک است. بیشتر مردم از نظر فرهنگی توانایی خلاقانه ای برای راه اندازی کسب و کاری تازه، برنامه نویسی تازه برای یک اپلیکیشن آیفون، یا پرورش سیب زمینی شیرین طبیعی را ندارند. ما در اتاقک هایی با مدیریت صفحات گسترده، محاسبه ی اهداف فروش و صرف هزینه های تبلیغانی – یا در فروشگاه های خرده فروشی، کف کارخانه ها و انبارها کار می کنیم و در آن ها کارهایی را انجام می دهیم که بیرون از حوزه ی آن شرکت هیچ کاربرد یا ارزشی ندارند. ما تنها برای این مبارزه می کنیم که شاغل بمانیم، وام های مان را پرداخت کنیم، برای دانشگاه فرزندان مان پس انداز کنیم و مطمئن شویم چیزی برای دوران بازنشستگی داشته باشیم و با وجود رونق دیجیتال، یا شاید هم به دلیل آن، انجام هر یک از این کارها مدام دشوارتر می شود. راه رسیدن به فردایی بهتر باید ابتدا امروز را برای ما آسان تر کند. ما باید گام های کوچک کاربردی برداریم…