باید از جامعه دفاع کرد

فلسفه ی عملی فوكو صورت فرانسوی خاصی دارد. وی در کلودوفرانس خطی ترسیم می کند از فلورانس قرن پانزدهم تا فرانسه ی لوئی چهاردهم؛ از ماکیاولی تا بولن ويليه. آن طور که می توان توقع داشت، در این جا از نیچه چندان سخن به میان نمی آید، اما درباره ی تبارشناسان پیشانیچه ای سخن بسیار است. بولن ویلیه به اندازه ی ماکیاولی نگاهی استراتژیک دارد، و به اندازه ی نیچه مناسبات انسانی را «جنگ آسا» می بیند. «شبکه ی مدرنیته ی فلسفی رادیکال، از رهگذر فیلسوف مورخان سیاسی ای چون بنژامن کنستان و به ویژه بولن ويليه صورت فرانسوی خاصی پیدا کرد. محور ستيز فاز فرانسوی مدرنیته ی رادیکال، مفهوم حاکمیت بود. گویی حاکمیت هم باید مؤسسان بزرگ فرانسوی می داشت و هم براندازان بزرگ فرانسوی! (فکر بولن و پلیه ی آریستوکرات در این باب دوپارہ است). به این اعتبار، اگر اساس فلسفه ی عملی فوکویی، نقد رادیکال شکل دولت مدرن یا به طور کلی هرگونه سازمان مراقبت از اتباع است، چنین نقدی لزوما امری قرن بیستمی نیست؛ هرچند پایه های استواری در آرای فیلسوفان علم فرانسوی و ساختارگرایی دارد.