هیچ محصولی در سبد خرید نیست.
کتاب تراژدی شیخ صنعان : حسین جاوید نامی سترگ در تاریخ ادبیات سده‌ی گذشته در آذربایجان است. او در عمر کوتاه خود نقشی مانند اقبال لاهوری و سید جمال الدین اسدآبادی در میان مسلمین داشت. نویسنده و شاعری پاکباز و صادق بود و هر آنچه را که به آن باور آورده بود و با دل و جان آن را پذیرفته بود، صمیمانه و بدون ترس و هراس بر زبان می‌آورد و آرمان‌های خود را با تصویرسازی‌های شاعرانه و ادیبانه تبلیغ می‌کرد. دارای آرمان‌های بشردوستانه و به دنبال یافتن راهی برای سعادت نوع بشر بود.
سال‌هایی از جوانی خود را در مدرسه‌ی طالبیه‌ی تبریز گذرانیده، تحصیل علوم دینی کرده، با جامعه‌ی پر التهاب آن روزگار تبریز جوش خورده، صاحب افکار انقلابی و اندیشه‌های پیشتاز شده بود. در همین شهر مهارت شاعری خود را آزموده، از شعرا و ادبای تبریزی بسیار آموخته، خط سیر اندیشگی آینده‌ی خود را در سنین 18 تا 22 سالگی تعیین و ترسیم کرده است.
او در سال 1904 در 22 سالگی با توشه‌ی علم و عمل که از تبریز برگرفته بود، این شهر را ترک گفت و به استانبول و نخجوان و سپس به تفلیس و گنجه و سرانجام در سال 1915 به باکو رفت و تا دستگیری و حبس در 1937 در آنجا ماندگار شد.
وی پس از ترک تبریز اشعاری با عنوان‌های «بیر آه مظلومانه»، «یاد ماضی»، «علم بشر»، «لوحه» و … سرود و به چاپ سپرد که در آن ها از عشق به سرزمین مادری و آرزوی نجات مردم از چنگال جهل، نادانی، استبداد، اتحاد و وفاق بشری سخن گفت و از غفلت روشنفکران «ایسم» گرا انتفاد می‌کرد:
ای وطن! ای کؤنول پرستاری!
وار امیدیم قصورا باخمیاسان،
. . . سنی بو حالا سالدی غفلتیمیز.
منبع متن
نقد و بررسی‌ها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.