تونل

خیلی وقت است که برای افکار یا قضاوت مردم پشیزی ارزش قایل نیستم. پس هر طور میلتان است، اگر می خواهید فکر کنید که من این قصه را از سر خودپسندی منتشر می کنم. از همه چیز که بگذریم، من هم مثل هر کس دیگر از گوشت و خون و مو و ناخن ساخته شده ام و به نظرم غیر واقع بینانه است اگر کسی انتظار خصلت های خاصی را از من داشته باشد. گاهی وقت ها می شود که یک نفر احساس می کند یک ابر مرد است، و فقط بعدها پی می برد که او هم پست و شریر و خیانتکاری بیش نیست. نیازی نمی بینم که درباره خودپسندی اظهار نظر کنم. تا آنجا که می دانم هیچ فرد بشری از این انگیزه پرشکوه پیشرفت انسانی بی بهره نیست. مردم مرا به خنده می اندازند وقتی درباره فروتنی اینشتاین، یا کسی مثل او، صحت میکنند. پاسخ من به آنها این است که وقتی مشهور باشی فروتنی برایت آسان است. یعنی آسان است که خود را فروتن نشان دهی. حتی آنگاه که فکر می کنید در یک فرد کمترین اثری از خودپسندی وجود ندارد، ناگهان خودپسندی را در شکلی بسیار نامحسوس در او کشف میکنید: خودپسندی در فروتنی. چه زیاد می بینیم از این نوع افراد حتی مردی مثل مسیح – خواه واقعی و خواه نمادین – موجودی که من همواره نسبت به او احساس احترامی بسیار عمیق کرده ام و در واقع هنوز می کنم، کلماتی را به زبان آورد که از خودپسندی – یا دست کم از غرور – مایه می گرفت. آن وقت درباره آدمی مثل لئون بلوی چه می گویید که در برابر اتهام خودبینی چنین از خود دفاع می کرد که او  عمری را صرف خدمت به مردمی کرده است که لایق لیسیدن کف پوتین های او هم نبودند.

نشر نیلوفر