جامعه شناسی کار و شغل

حیات انسان در جامعه با کار عجین شده است. جانداران دیگر زندگی خود را مدیون مواهب طبیعت و غرایز خویش اند و بدون تفکّر و تلاش ویژه و با استفاده مستقیم از مواهب طبیعت زندگی می کنند؛ امّا انسان، تنها در دورانی کوتاه از تاریخ در وضعیت صرفاً طبیعی زیسته و به سدّ جوع قناعت کرده است.
بشر از همان سپیده دم تاریخ، با به کارگیری هوش و آگاهی و فعالیت های پیچیده مغزی خویش به ابزارسازی پرداخته و مادّه و طبیعت را به خدمت خود درآورده است. او به آنچه مستقیم در دسترس داشته اکتفا نکرده، بلکه همواره در تلاش و تکاپو و جستجو بوده است تا با استفاده از آنچه در دسترس دارد به آنچه در دسترس ندارد اما نیاز به آن را احساس می کند دست یابد و بدین ترتیب کار وی هر روز پیچیده تر شده و از مرحله طبیعی و غریزی بیشتر فاصله گرفته و جنبه «فرهنگی» یافته است.