خاکی و آسمانی (2جلدی)

کتاب خاکی و آسمانی (2جلدی) حاضر با عنوان “خاکی و اسمانی” تالیف “دیوید وایس” و ترجمه ی “علی اصغر بهرام بیگی”  از نشر مروارید به بیان زندگی پر فراز و نشیب و سرشار از ماجرا و مبارزه ی ولفگانگ آمادئوس موزار به همراه پیروزی ها و شکست های او در قالب یک رمان تاریخی می پردازد. از متن کتاب خاکی و آسمانی (2جلدی) : «کنتس لو تزوف از معاشرت با ولفگانگ محفوظ بود و به او می گفت پس از بازگشت از پاریس، در رقص مهارت چشمگیری یافته است، ولی ولفگانگ دیگر از این تحسین چندان خوشش نمی آمد. ابراز تمایل کنتس برای این که در همه مهمانی ها حتی در جشن های درباری، ولفگناگ را به عنوان حریف میدان رقص با خود همراه ببرد، از جهتی افتخار و موهبتی محسوب می شد ولی کنتس دیگر سال خورده شده بود و هم سن مادام دی پی نه به نظر می آمد، بدون این که از هوشمندی و ظرافت فکری وی برخوردار باشد.»
منبع متن

به دلیل ناآشنایی نویسندگان اولیه او با زندگی وی، زندگی موتسارت با چندین داستان خیالی ارتباط پیدا کرد. بعضی از این داستان‌ها مدت خیلی کوتاهی پس از مرگ او به وجود آمدند، که بیشتر آن‌ها هیچ ریشهٔ معتبری نداشتند. یکی از این‌ها داستانی که بیان می‌کند موتسارت از فرارسیدن مرگ خود اطلاع داشت و آخرین کارش «رکوئیم» (به معنی مرثیه) را برای آن نوشت. بسیاری از این خیال‌پردازی‌ها بعدها موضوع کتاب‌ها، نمایش‌نامه‌ها و فیلم‌های متعددی شدند.

یک مثال دیگر برای این داستان‌های خیالی رابطهٔ نادرست بین موتسارت و آنتونیو سالیه‌ری است. در آن‌ها نقل شده که موتسارت به دلیل خوردن زهر که آنتونیو سالیه‌ری به وی داده‌است، جانش را از دست داده‌است. این داستان سوژهٔ تئاتر الکساندر پوشکین به نام «موتسارت و سالیه‌ری»، اپرای نیکلای ریمسکی-کورساکف به نام «موتسارت و سالیه‌ری» و تئاتر «آمادئوس»اثر پیتر شیفر می‌شوند. آخرین اثر خیال پردازانه‌ای که به موتسارت مربوط می‌شود، فیلم آمادئوس است که تحت تأثیر نمایشنامه پیتر شیفر ساخته شده‌است. این نمایشنامه به دلیل بی‌نزاکت جلوه دادن موتسارت، منتقدان بسیاری داشت و تصویری که از او در این اثر نشان داده می‌شود، هیچ‌گونه ارتباطی به نامه‌ها، مکالمات، و کتاب‌هایی که در رابطه به او نوشته شدند ندارد.