در ادبیات تنها دو حالت اندیشه وجود دارد: تراژدی و کمدی . نزدیک ترین گونه ی ادبی دیگر به این دو حماسه است؛ اما حماسه هیچگاه شخصیت فلسفی چنان روشنی نداشته که مثل مورد تراژدی و کمدی قابل تعریف باشد. به نظر می رسد این گونه در یک رده بینابینی میان حالت های اندیشه و قالب های ساختاری خالص قرار دارد. صحبت از حماسه ی تراژیک یا حماسه ی کمیک یک تناقض کلامی تمام عیار نیست، و اگر بتوان چنین کرد، آنگاه حماسه نه در کنار بلکه بین این دو حالت قرار می گیرد. با وجود یک احساس دائمی بین نویسندگان مبنی بر اینکه چیزی به اسم حالت اندیشه حماسی یا قهرمانی هم وجود دارد، حماسه ی تکامل نیافته و هم چنان ابتدایی و پیش بینی ناپذیر باقی مانده است. هجو نیزیک گوندی قانون دار مثل تراژدی و کمدی به حساب نمی آید: فقط می توان از کمدی هجوآمیز سخن گفت. ظاهرا یک اثر به خاطر مقصود عملیاش هجوآمیز رده بندی می شود، نه کیفیت اندیشه یا احساسش. با این حال تراژدی و کمدی هم از لحاظ تاریخ خود و هم ازنظر شخصیت شان به عنوان قراردادهای هنری کاملا تکامل یافته، دقیقا هم پایه ی یکدیگرند؛ و کوشش برای توضیح یکی مدام به مقایسه و مقابله ی آن با دیگری می کشد.
عنوان ________کمدی در تئاتر |
موضوع _____نمایش |
نویسنده _______ لئونارد جیمز پاتس |
مترجم _______ ناتالی چوبینه |
ناشر ________ افکار |
قطع ___________رقعی |
جلد ____________نرم |
چاپ __________1399 |
صفحه_________220 |
قیمت روز______45000 ت |
قیمت فروش____ 27000 ت |
نقد و بررسیها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.