کویر

یک من بیگانه با مدينه که آنجا را نمی شناسد؛ ایمان را احساس نمی کند؛ سرايا عقل است و منطق خشک است و فلسفه است و دو دو تا چهارتاست. زاده آتن و پروردة سقراط و همچنان آمده تا افلاطون و ارسطو و بوعلی و ابن رشد و ابن خلدون و رفته تا هگل و دکارت و کانت و سارتر و افتاده در علم و سر در آورده از سوربون. یک من بیگانه با این هر دو؛ آن که بیشتر از «من»های دیگرم شهرت یافته است و خود را نشان داده و همان که تو او را به نام من و در زیر عکس من توصیف کرده ای که جوان است و نویسنده است و پر دل و گرده است و هوشیار است و خلاصه بهترین طرز تبلیغ آگهی از رادیو!
چه شگفت انگیز! این من که مردم همه مرا بدان می شناسند، از همه من های دیگرم با «من» بیگانه تر و ناشناس تر است. درست احساس میکنم که لباس من است با همان معنی خاص و خوب کلمه «لباس» و به خصوص باب افتعالش که چقدر با احساس من از آن راست می آید. این است که هر که مرا می ستاید و می شناسد، خود را با او نا آشناتر می یابم، مثل کسی که در برابرم بایستد و یا در جمعی بنشیند و هی از کت و شلوار و پالتوم حرف بزند و هی تعریف که «چه رنگی! چه دوختی! چه پارچه ای!» به من چه؟ و همین هم هست که هر که به من بد می گوید و دشمنی می ورزد و دشنام می دهد، مرا نمی آزارد