بهار، محمدتقی ملک الشعراء

از تصفیههای خونین نظام رضاشاهی جان به در برد او که طرفدار رنجبران و فقرا بود در عین حال در زندگی سیاسی همواره به جناح قوام السلطنه وفادار ماند که مظهری از اشرافیت کشور شمرده میشد بهار البته ادیب و هنرمندی پروردۀ انقلاب مشروطیت و فرهنگ مردم گرای آن بود، اما در مقایسه با سه شاعر برگزیده همین انقلاب عاقبت بهتری داشت؛ عارف قزوینی سالهای آخر عمر خود را در تبعید و فقر سپری کرد؛ میرزاده عشقی با گلوله مزدوران نظمیه ترور شد و فرخی یزدی در زندان دیکتاتور سر به نیست گردید و حتی گورش نیز شناخته .نیست بهار که جنم و منش آنها را داشت، پس از دو بار به زندان افتادن توانست زنده بماند، در اواخر سلطنت رضاشاه شغل دانشگاهی و فرهنگستانی بگیرد و در زمان سلطنت محمدرضاشاه در کابینه قوام السلطنه وزیر فرهنگ شود با همه این احوال نمی توان حضور مستمر بهار را از مقوله سازش و تسلیم دانست؛ چرا که با توجه به حجم آثار با ارزشی که چه در زمینه شعر و چه در عرصه تحقیقات ادبی پدید آورده است میتوان گفت که زندگی بهار خود پدیده ای است شایسته بررسی به عنوان یک ادیب و یک مرد سیاسی.