نامه ی سرمدی

در بخشی از کتاب نامه‌ی سرمدی می‌خوانیم: می‌دانم که بی‌انصافی است آدم کسی را که به قول معروف دست‌اش از دنیا کوتاه است بنشاند و هر چه می‌خواهد بارش کند. اما این حرف‌های فروخورده سالیان است. به قول تو: هیچ آدمی نیست که خودخواه نباشد. مخصوصاً که آن کودک خفته در ته وجود آدم بالغ هم باشد. خودت گفتی، نه؟ حالا این کودک بیدار شده و باز می‌خواهد حرف بزند. گفتم در این سال‌ها ننوشتم چون تو ذوقم را کور کردی. حالا که تو نیستی، یا هستی اما دیگر «تو» نیستی، می‌خواهم از خودم بنویسم. تو حالا کاملاً در اختیار منی. چه بخواهی چه نخواهی وقف وجود «من» شده‌ای تا بنشینی و به حرف‌هایم گوش بدهی.

یادآوری می‌شود، محمدرحیم اخوت متولد سال ۱۳۲۴ در محله احمدآباد اصفهان است. اخوت نوشتن را در نوجوانی آغاز کرد. نخستین نوشته‌های خود را در سال ۱۳۴۶ خورشیدی در مجله فردوسی چاپ کرد. نخستین کتاب وی با عنوان «تعلیق» در سال ۱۳۷۸ منتشر شد. موفقیت عمده اخوت مدیون رمان «نام‌ها و سایه‌ها» است که پس از انتشار به مرحله نهایی بسیاری از جوایز ادبی راه یافت و از آن میان برنده دو جایزه یلدا و مهرگان شد. اخوت در بیشتر داستان‌های خود از فضاهای قدیمی برای خلق داستان‌هایش استفاده می‌كند. با این حال چند داستان از «باقی‌مانده‌ها» از این فضاهای قدیمی بیرون آمده و حوادث داستان در آپارتمان و یا خیابان‌های اصفهان امروز روی می‌دهد.

کتاب «نامه سرمدی» در 360 صفحه و با قیمت 45000 تومان توسط انتشارات بان منتشر شده است
منبع متن