آینه جادویی خیال

کتاب آینه جادویی خیال:
در پایان قصه های ایرانی معمولاً عباراتی چون قصه ما به سر ،رسید کلاغه به خونش نرسید و قصۀ ما خوش ،بود دسته گلی جاش بود و دسته گل دسته نرگس داغت را نبینم هرگز و هرگز می.آید در پایان قصه های عامیانه ارمنی معمولاً عبارتی معنادار به این مضمون وجود دارد سه سیب از درخت افتاد یکیش مال قصه گو یکی برای شنونده و یکی هم مال کسی که به کلام قصه گو اعتنا کرد البته ممکن است مختصر تغییراتی در این فرمول به وجود آید در بین قصههای عامیانه ،ارمنی گاهی به قصه هایی بر می خوریم صرفاً اخلاقی به عنوان مثال گل سرخ (پادشاه اما در قصه شگفت نتیجه اخلاقی آشکار بیان نمیشود و قصه گو راجع به وقایعی که در قصه رخ میدهد اظهار نظر نمیکند و داوری با شنونده قصه .است در یک قصه تمثیلی که فراتر از کلام قصه گو لایه های معنایی دیگری پنهان دارد شنونده به خاطر اعتنایی که به کلام قصه گو میکند و برداشت هایش از قصه سیب دیگری نصیبش می.شود همین عبارت با اندکی تغییر در قصه های آذربایجانی نیز دیده میشود گؤیدن اوچ آلما ،شدو بیری منیم بیری قولاق آسانلارین بیری با جادان با خانلارین سه) تا سیب از آسمان ،افتاد یکی برای من یکی برای شنونده ها و یکی هم برای آنهایی که از سوراخ پشت بام نگاه میکنند. در پایان قصه های سرزمین ترکیه معمولاً از عبارت اونلارا مثل بیزلره ساغلیک استفاده میشود که معنایش این است قصه برای آنها و تندرستی برای ما و ژاپنیها عبارتی در پایان برخی قصه ها دارند به این مضمون: Kon shima اینم سرانجام قصه).
در قصه های عامیانه مهم پیرنگ است قصه گو الفاظ خود را متناسب با وقایع قصه اش به کار میگیرد در واقع زبان وابسته به رویدادهای قصه است و نه رویدادهای قصه متکی به زبان
بسیاری از محققین فرهنگ عامه و نیز قصه ،شناسان بر آن بودهاند تا طبقه بندی های علمی معتبری برای این قصه ها ارائه دهند که معمولاً نیز مورد بحث و انتقاد بوده است. تنها طبقه بندی که اتفاق نظر بسیاری از قصه شناسان بر آن است – و در پژوهش حاضر نیز مورد استفاده قرار گرفته – فهرست جهانی آرنه – تامپسون است.