بافته موی مادربزرگ

لحظه‏ای را که پدربزرگم عاشق شد دقیقاً به ‏خاطر دارم. او در چشم من فرد بسیار پیری بود که بیش از پنجاه سال داشت؛ و این راز جدید و همراه با احساساتش موجی از تحسین در من برانگیخت که البته درآمیخته با نوعی بدجنسی هم بود. تا آن زمان فکر می‏کردم من تنها مشکل پدربزرگ و مادربزرگم هستم.
حدس می‏زدم که مادربزرگ نباید چیزی بفهمد. او به دلایلی بسیار بی‏اهمیت‏تر مثلاً وقتی سر شام خرده‏نان از دست پدربزرگ می‏‏ریخت، تهدید می‏کرد که او را می‏کُشد.
شش‏ساله بودم و با عشق هم آشنایی داشتم. در مهدکودک در روسیه پشت سر هم عاشق سه مربی شدم. گاهی هم همزمان عاشق چند نفر بودم. در ساختمان نُه‏طبقه‏ای که قبل از مهاجرت در آن زندگی می‏کردیم، دختری زیر هجده سال نبود که دست‏کم مدتی به او نظر نداشته باشم. وقتی مادربزرگ در خیابان متوجه نگاه‏های من به موج دامن‏ها و دم‏اسبی آن‌ها می‏شد، دستش را جلوی چشم‏هایم می‏گرفت و می‏گفت: «چشم‏هات درنیاد! هیچ‏وقت یکی از این‏ها نصیبت نمی‏شه.»