تاریخ مختصر فلسفه زمان

«ما وزن را با ترازو و دما را با دماسنج اندازه می‎گیریم. وقتی زمان را – مثلا با ساعت – اندازه می‎گیریم، آنچه اندازه گرفته می شود چیست؟ در نظر برخی عالمان جهان باستان، پاسخ این است که آنچه ما زمان می‎خوانیم صرفا اندازه تغییر است. آنچه واقعیت دارد، عالم در حال تغییر است؛ زمان ناشی از تغییرها و حرکات منظم است و برای تعقیب و ردگیری آن حرکات به کار می رود. طرفدار برجسته این دیدگاه ارسطو، یکی از فلاسفه مشهور یونان، است؛ کسی که هم دانشجوی فاضل افلاطون بود و هم خودْ آموزگار اسکندر کبیر شد. رقبای فلسفی او در باب این مسئله، یعنی پارمنیدس و زنون، منکر واقعیت تغییر، و در نتیجه واقعیت زمان، بوده اند.»