*تند باد*

لوران گوده (1972) یکی از نویسندگانِ مهم امروز ادبیات فرانسه است، کسی که در سالِ 2005 به‌خاطرِ رمانِ آفتابِ اسکورتا دو جایزه‌ی مهم گنکور و ژان ژینو را از آنِ خود کرد. گوده دغدغه‌ی هویت دارد و در رمان‌هایش به تکه‌های متفاوتِ عالم سرک می‌کشد تا سرنوشتِ انسانی را روایت کند که در گذشته و حال خود سرگردان مانده است. مثلِ همین رمانِ تندباد که در آن با شخصیتی خاص مواجه می‏‌شویم. کسی که از زندگی به تنگ آمده. شاهدِ فساد و تلخی و رنجی است که بر او و پیرامونش می‌گذرد و برای همین مدام مشغولِ روایت از جهانِ خشنی ا‏ست که او را دربرگرفته است و به قولِ خودش «دوست دارد سیاه و آزاد بمیرد.» به همین خاطر تندباد رمانی است مملو از خُرده روایت از محلات پست، درگیری‌ها و تلاش برای حفظِ هویت. راوی کهنه‌کارِ رمان مانندِ قصه‌گویانِ سیاه‏پوستِ قرن‏ نوزدهمی یک‌ریز روایت می‌کند و مخاطب را میخ‏‌کوبِ قصه‌ها و کلماتش می‌‏کند. پیش از این نشرچشمه دو رمانِ دیگر از همین نویسنده منتشر کرده است: الدورادو و فریادها.