تهوع

این کتاب افست است.

کتاب تهوع : سارتر در کتاب “کلمات” که در واقع شرح حال سارتر از زبان خودش است، عنوان می کند:
«در تهوع – کاملا صادقانه می گویم، می توانید حرفم را باور کنید – زندگی بی جهت و ناخوشآیند همنوعانم را نوشتم و زندگی خود را مبرا کردم. روکانتن بودم، از او برای نشان دادن طرح زندگی خود بدون خودپسندی استفاده کردم؛ در عین حال خودم بودم، برگزیده، وقایع نگار جهنم، فتومیکروسکوپ شیشه ای و فولادی، خم شده روی شربت های پرتوپلاسمایی خودش.»
بنابراین ما از طریق سارتر می توانیم روکانتن را بشناسیم و بالعکس. پس برای شناخت آنتوان روکانتن از ژان پل سارتر مدد می گیریم.
ژان پل سارتر نویسنده و متفکری است که در طول حیات خویش هیچگاه راضی نمی شد در قالب خاصی قرار بگیرد. در کتاب کلمات می خوانیم:
«تحملش برایم سخت بود که یک پیکر و هر روز همان چهره را داشته باشم. خیال نداشتم که خودم را در اسکلت واحدی محبوس کنم. انتصابم را می پذیرفتم مشروط بر آنکه بر اساس چیزی صورت نگرفته باشد، مشروط بر آنکه در خلاء مطلق و بی دلیل بدرخشد.»
واقعیت زندگی سارتر هم به همین شکل بود. درست هنگامی که به کمونیست ها نزدیک است نمایشنامه ی “دست های آلوده” و “شیطان و خدا” را می نویسد، از پذیرش جایزه ی نوبل سر باز می زند و به آکادمی نوبل پیام می فرستد که نمی خواهد تبدیل به “نهاد” شود، گاهی به مائوئیسم نزدیک و گاه از آن دور می شود… پس چگونه می توان ژان پل سارتر را شناخت وقتی هیچگاه دم به تله نمی دهد؟
در چنین شرایطی ناچاریم عجالتاً همین دم به تله ندادن سارتر را دستاویزی قرار دهیم در جهت شناختن او. البته مقصود ما از شناخت، در واقع شناخت ماهیت فرد است. پاسخ این پرسش را می توان در اندیشه ی سارتر جستجو کرد. پس بهتر آن است که نخست گریزی اجمالی به اندیشه ی فلسفی سارتر بزنیم. نشر نیلوفر
منبع متن

دخ 36