جودیث و رخدادنی ها

هاوارد باكر_بزرگترین تاریخ انگلیس از زمان شکسپیر تا کنون – تیٔاتر فاجعه را برآیندِ «دردِ زایمانِ مرگ» تعریف میکند و آن را پلی بر مغاکِ میانِ میرایان و مرگ قلمداد میکند. تیٔاتر فاجعه را به طور کلی و دو نمایشنامه ی حاضر را به طور خاص میتوان در چهار مفهوم چکیده کرد: «رخداد»، «امر ناممکن»، «امر نا-انسانی»، و «گماناندیشیِ وجودی-اخلاقی». «رخداد» به نوبه ی خود به شکل های گوناگونی تجلی مییابد: حدشکنی (شاملِ قربانگری و شهوندگی)، رویارویی با «دیگری» و همچنین میل به مرگ به مثابه ی غایی ترین «ناشناختنی» و «راز» در حیاتِ انسان. هر دو نمایشنامه های که در این کتاب گنجانده شده اند – جودیث و رخدادنی ها – تصویرگر لحظاتِ آستانه ی _رخدادی مواجه ی میان «تاریخ» و «پاد-تاریخ» هستند که شخصیت در آنها تصمیمی میگیرد، که از نظرگاه عقل ابزاری-عرفی، «غیرعقلانی» و گاه حتا «غیرانسانی» می نماید بسیاری از شخصیت ها با پیش نگاشت ها، صلاح اندیشی ها و پیش فرض های اخلاقی، ایدیٔولوژیکی، و سیاسی خود به رویارویی رخداد میروند. در این رویارویی ست که شخصیت ها – به لحاظ پویاشناختیِ اخلاقی-وجودی و زیباشناسیِ تن-روانشناختی – گاه آری گویانه و گاه ناخودآگاه دستخوش دگرگونی، تحول، و از-خود-فراروی بنیادین میشوند.