در انتظار تاریکی در انتظار نور

در انتظار تاریکی در انتظار نور از نشر افکار  :در انتظار تاریکی در انتظار نور سرنوشت یک کارگردان که در تارعنکبوت دستگاه حکومت گرفتار شده، رییس جمهور پیر و زندانی کشیده و گروگانگیر کودکانی برای رهایی از سرزمین مادری خود را به تصویر می‌کشد.

رییس‌جمهور بیش از دو همسرش عمر کرده و خسته و رنجور است و هیچ اعتمادی حتی به ملازمان نزدیک خود نیز ندارد. او دنبال راه چاره‌ای برای خلاصی از دست نخست وزیر و زیر مجموعه خود و اثبات اقتدارش از راه ملاقات با کارگردان و نیز صدور فرمان عفو آدم ربایی است که می خواسته با گروگان‌گیری دانش آموزان از مرز بگذرد.

به این نتیجه رسیده‌ام که هیچ اندیشه‌ای در این دنیا آنقدر خوب و خیر نیست که بتواند تلاشی تعصب آمیز برای به کرسی نشاندنِ آن اندیشه را توجیه کند. تنها امید نجات در جهانِ این دوران، تساهل و تسامح است … تساهل و تسامح هرگز نباید به معنای تساهل و تسامح در برابر عدم تساهل و تسامح باشد. تحمل کردنِ آنهایی که آماده شده‌اند آزادی را محدود کنند یا حق زندگیِ کسان دیگر را بگیرند، حتی اگر توجیه‌اش شریف‌ترین اهداف باشد، روا و جایز نیست

تظاهر کنندگان برای چه آمده بودند؟
سعی می‌کردند چه چیزی را ثابت کنند، یا تغییر بدهند؟
به چه چیزی اعتقاد داشتند که وادارشان می‌کرد به کتک خوردن، زندانی شدن، یا از کار بی‌کار شدن تن بدهند؟
آیا اعتراض آنها برای آرمان والاتری بود؟
یا آنجا بودند برای اینکه سرگرمی دیگری نداشتند و فقط حوصله شان سر رفته بود ؟..

…«دیروز، وقتی جلسه با پیامد پیش‌بینی شده به پایان رسید منشی را به نوشیدنی دعوت کرد و پس از آن دختر او را به مهمانی در یک خانه‌ی بزرگ برد. بیرون، در کمال تعجب او، چند ماشین لوکس غربی پارک کرده بودند. داخل، صاحبانشان به افراط می‌نوشیدند. با اینکه او هم زیاد نوشیده بود، به اینکه تا چه حد این چهره‌ها که پیشانی نوشتشان زندگی پای آتشفشان بود، به چشم او بیگانه می‌آمدند آگاه بود. منشی از اینکه پاول مهمانش بود تو پوست خودش نمی‌گنجید و او را به اشخاصی که هیچ علاقه‌ای به آشنایی با او نداشتند معرفی می‌کرد؛ نیاز نبود نام و موقعیتشان را به خاطر بسپارد.
منبع متن