دیوان غزلیات اسیر شهرستانی

نویسنده ی کتاب دیوان غزلیات اسیر شهرستانی از نشر میراث مکتوب  نامش میرزا جلال الدین و فرزند ارشد میرزا مؤمن از اهالی شهرستان واقع در شرق اصفهان است. معاصران و تذکره نویسان او را گاه میرزاجلال و گاهی میرزا جلال الدين نامیده اند.
صائب در بیتی از او به تکریم یاد کرده است: خوشا کسی که چو صائب ز صاحبان سخن              تتبع سخن میرزا جلال کند

خود نیز در بیتی گفته است:  به هیچ هیچ نیرزم ز هیچ هم کمتر      قسم به جان تو و میرزا جلال قسم

اما گليم با تکریم و تفحیم بیشتری از او یاد کرده و گفته است: میرزای ما جلال الدين بس است     از سخن سنجان طلبکار سخن

به نوشته تذكره نصرآبادی «ایشان از اجله و اعاظم سادات و در پاکی نسب و ظهور حسب کالشمس في نصف النهار مشهور و معروفند. نخستین تذکره ای که شرح حال او را آورده است “قصص الخاقاني” تالیف ولی قلی بیک شاملوست . که در فاصله سالهای 1085 ، 1072 ه. ق تصنیف شده است . در این تذكره ذیل نام اسیر آمده است:

«از جمله بزرگان که به لطلف كامل و فیض شامل بخشنده بی منت و جواد بی غنت قامت قابلیت ایشان خلعت اشتهار پوشیده، صدرنشین مسند سخنوری گردیده اند، میرزای بلند خیال صاف ضمیر، حضرت میرزا جلال الدين محمد اسبر است که تا از دیوان جناب فیاض كشور معنی و اقليم لفظ به اقلاع درکش مفوض شده، عالم انشاء مجددا نوید خضارت یافته و تا ملک قدرت و جهان فطرت به جایگیر طبع عالی همتش مقرر گشته، ریاض سخن به تازگی مژده نضارات شنیده و حضات معظم اليه خلف ارجمند میرزا مؤمن شهرستانی است. مولد و مگان نشو و نمای آن جناب هدایت انتساب در دارالسلطنه اصفهان،. در عصر دارایی پادشاه رضوان آرامگاه به رتبه دامادی سرفرازی یافته، در فن شعر زبردست و صاحب دیوان است.درسنه ۱۰۵۸ دعوت حق را در ولایت اصفهان لیک اجابت گفته، مدفنش در روضه امام ثامن ضامن…»

و سپس هفت بیت از اشعار او را به عنوان نمونه ی سخنش ذکر کرده است. چنانکه ملاحظه می شود چند مسئله در اینجا گفته شده است :
1- نام شاعر که در اشعار صائب ،گليم و خودش نیز به همین صورت آمده و درست است. 2- جایگاه بلند اسير در اجتماع : از وی با تکریم زیاد و القاب و عناوين متعدد نظیر میرزای بلند خیال صاف ضمیر، حضرت میرزا جلال الدین و حضرت معظم اليه خلف ارجمند یادکرده است.