زبان‌شناسی ایرانی

از سوی دیگر به بررسی همه زبان‌ها و از جمله زبان مادری پرداخته می‌شود. با توجه به ماهیت زبان که وسیله برقراری ارتباط در جوامع بشری است و با درنظرداشتن این نکته که جوامع بشری هیچ گاه ثابت نیستند و دائماً دستخوش تغییرها و تحولات هستند، می‌توان دریافت که زبان هم به دلیل سرشت اجتماعی خود پیوسته متناسب با تغییرات و تحولات اجتماع در حال تغییر و تحول است. البته تحولات زبانی بر اساس قانون‌های ویژه‌ای صورت می‌گیرد که شناخت آن تحولات براساس این قوانین نیز در محدوده کار زبان‌شناسی است.[2] آثار بسیاری در این حوزه تدوین شده است. یکی از کتاب‌ها که جزء آثار مرجع در این حیطه محسوب است تاریخ زبان‌شناسی اثر روبینز آر. اچ. است که سهم جهان اسلام از این کتاب 500 صفحه‌ای تنها چهار صفحه است. همین موضوع نیز باعث پیدایش فکر نگارش کتابی دربار? تاریخ زبان‌شناسی در جهان اسلام در ذهن نویسنده شد و در ادامه وی برای محدود نمودن کار، نگارش تاریخچه‌ای دربار? دستاوردهای علم زبان‌شناسی در ایران را پیگیری کرد که حاصل آن کتاب حاضر است. دکتر فریده حق‌بین عضو هیئت علمی گروه زبان‌شناسی دانشگاه الزهراء است. وی کارشناس مترجمی زبان (دانشگاه الزهراء 1366)، کارشناس ‌ارشد زبان‌شناسی (دانشگاه تهران 1370) و دکتری زبان‌شناسی همگانی (دانشگاه علامه طباطبایی 1383) است. حق‌بین افزون بر تألیف مقالات علمی فراوان و ترجمه کتاب، معاونت آموزشی و تحصیلات تکمیلی دانشگاه الزهراء و سردبیری مجله علمی ـ پژوهشی زبان‌شناسی را نیز در کارنامه خود دارد