سلطه گرایی (توتالیتاریسم)

این ملاقات آغازیست برای نزدیکی دو کشور و در نتیجه شروع مشکلات کامبوج در ۱۷ ژوئیه ۱۹۵۸ تبادل سفیر بین دو کشور صورت می پذیرد تا سال ۱۹۶۲ انواع و اقسام رفت و آمد با نمایندگان طرفین برای نزدیکی هرچه بیشتر صورت می پذیرد شاهزاده سیهانوک قصد داشت در جنگ ویتنام سیاست بی طرفی در پیش گیرد اما بزودی به سوی چین و ویتنام شمالی گرایش پیدا میکند و همانطور که کائوکان محقق خمر مینویسد: «از نظر چین معنی بی طرفی این بود که امریکا به حضور خود در منطقه پایان بخشد. پکن درصدد بود خود را به پنوم پن هر چه بیشتر نزدیک کند. در حقیقت از زمان بقدرت رسیدن مائو تا سال (۱۹۷۱ از طرف بسیاری از کشورها فقط تایوان به عنوان نماینده واقعی ملت چین به رسمیت شناخته میشد و جمهوری خلق چین در تلاش بود به عضویت سازمان ملل متحد در آید .بنابراین در ،ابتدا نزدیکی دو کشور برای چین این فایده را در برداشت که عضویت آن یک هوادار جدید پیدا می نمود. اما به آن بسنده نشد : چین در تلاش بود که در مبارزات ضدامپریالیستی افتخاری هم نصیب کامبوج شود همانگونه که سیهانوک خود بعدها اعتراف میکند کمونیستها بطور حساب شده ای وی را بطرف خود کشاندند در دیدارهای متعددی که از چین بعمل می آورد همیشه از وی در سطح رئیس یک کشور بزرگ استقبال به عمل می آمد، با تعارف و تمجید با او رفتار میشد