سوژه و دازاین

«سوژه و دازاین» شرح و بسطی جدی و دقیق از مفاهیم اساسی «هستی و زمان» هایدگر است که نویسنده در آن در ضمن تفکر هایدگر به بسط و تکوین «پرسش بنیادین هستی» کوشش می کند. این اثر تفاوت «سوژه و دازاین» را بر اساس کتاب «هستی و زمان» و اشاراتی به سایر آثار هایدگر فهم می کند و سنت فلسفی ای را که به خصوص در عصر جدید بر بنیاد «من»، «سوژه» و «آگاهی» بنیان نهاده شده است به پرسش می گیرد. هایدگر سعی داشت پرسش هستی را از ریشه هایش طرح کند تا امکان های متفاوت از سرآغازهای دیگر بروز کنند. او در راهی که می کرد به امکانات دیگر به نحو رادیکال و از سرآغاز مجال می داد؛ سرآغازی که از حیث زمانی هستی خالی نبود. پروژۀ «سوژه» که امری برگشوده از گونه ای هستی است در خود فروبسته و درون ماندگار است، با «دازاین» که از خود برون رونده، استعلا یا بنده و گشوده است و بر اساس هستی و نسبت با حیث زمانی آن خود را نشان می دهد، از اساس متفاوت است. بر این اساس سوژه اساساً سر در درون دارد و بر اساس خود سامان می یابد و دازاین سر در بیرون دارد و بر اساس نسبت اش با هستی و چیزها خود را نشان می دهد. نویسنده کتاب که یکی از برجسته ترین شاگردان و مفسران اندیشۀ هایدگر است، این مسائل و راهی که هایدگر پیمود را به خوبی در این کتاب طرح می کند و سرآغازین بودنِ هستی را نشان می دهد و تفاوت بین امرهای گشوده مثل سوژه، خدا، عقل و غیره را با خودِ گشودگی، که بنیاد نهاد در هستی است نشان می دهد و پرسش سرآغازین و رادیکال هستی را قابل فهم می سازد.