هیچ محصولی در سبد خرید نیست.
کتاب سیاره ویروس ها از نشرنو : کارل زیمر نویسنده این‌کتاب، روزنامه‌نگاری است که درباره مرزهای زیست‌شناسی مطلب می‌نویسد. او سال ۱۹۸۷ مدرک کارشناسی زبان انگلیسی خود را از دانشگاه ییل گرفت و سال ۱۹۸۹ هم کار خود را به‌عنوان نمونه‌خوان و سپس راستی‌آزما در مجله علمی دیسکاور آغاز کرد. از سال ۱۹۹۴ تا ۱۹۹۸ هم ویراستار ارشد آن بود. زیمر پس از ۱۰ سال فعالیت در مجله دیسکاور، این‌مجله را ترک کرد تا روی کتاب‌هایش کار کند. او از سال ۲۰۰۴ برای مجله نیویورک تایمز مطالب علمی نوشت
زیمر یکی از معروف‌ترین نویسندگان مقالات علمی در مطبوعات آمریکاست که در دانشگاه‌های برجسته این‌کشور، دانشکده‌های پزشکی و موزه‌ها سخنرانی و تدریس کرده است. او سال ۲۰۱۷ استاد کمکی زیست‌فیزیک و زیست‌شیمی مولکولی دانشگاه ییل شد. دانشگاه مورد اشاره هم اعلام کرد کارل زیمر روزنامه‌نگار و آموزگار شناخته‌شده علم در سطح جهانی است و توانایی‌اش برای قابل فهم‌کردن علم، به‌ویژه زیست‌شناسی، برای عموم بی‌همتا است. این‌مولف، ۱۳ کتاب درباره علم در کارنامه دارد.کتاب «سیاره ویروس‌ها» درباره بدن انسان، سلول‌ها، باکتری‌ها و ویروس‌هایش است. به ازای هر سلول، در بدن انسان، ۳ باکتری وجود دارد که البته وزن‌شان از سلول‌ها بسیار سبک‌تر است و تنها ۳ درصد از وزن بدن انسان را تشکیل می‌دهند. مطالبی که کارل زیمر در این‌کتاب آورده، کمی شبیه داستان «مسخ» فرانس کافکا هستند؛ یک‌روز که از خواب آشفته‌ای بیدار شدیم، می‌بینیم در جهانی به سر می‌بریم که آن را نمی‌شناسیم؛ سیاره‌ای که ظاهرا دیگر از آن ما نیست و اسمش سیاره ویروس‌هاست.
برخی از فرازهای «سیاره ویروس‌ها» شبیه فیلم‌ها یا رمان‌های علمی‌تخیلی هستند اما حقیقت دارند. سیاره ویروس‌ها، از طرفی استعاره‌ای از کره زمین و از طرف دیگر استعاره‌ای از بدن انسان است.
این‌کتاب ۳ بخش اصلی با عناوین «یاران قدیمی»، «همه‌جا، در همه‌چیز» و «آینده ویروسی» دارد که در مجموع ۱۰ فصل کتاب را شامل می‌شوند. «سیاره ویروس‌ها» یک پیوست جامع و کامل هم دارد که ۲۷ عنوان را در خود جا داده است.
«سرما خوردگی غیرعادی (چگونه راینوویروس‌ها آرام‌آرام جهان را فتح کردند؟)»، «نگریستن به پایین از ستاره‌ها (بازآفرینی بی‌پایان آنفلوانزا)» و «خرگوش‌های شاخ‌دار (ویروس پاپیلومای انسان و سرطان مسری)» عناوین ۳ فصلی هستند که در بخش اول کتاب آمده‌اند. در بخش دوم هم مخاطب با ۳ فصل دیگر با این‌عناوین روبرو می‌شود: «دشمن دشمن ما (باکتری‌خوارها به عنوان داروی ویروسی)»، «اقیانوس مبتلا (چگونه فاژهای دریایی بر دریا حکومت می‌کنند)» و «انگل‌های درونی ما (رتروویروس‌های درون‌زاد و ژنوم‌های آکنده از ویروس)».
فصول هفتم تا دهم کتاب هم در بخش سوم آن، به این‌ترتیب‌اند: «بلای جوان (ویروس نقص ایمنی انسان و خاستگاه جانوری بیماری‌ها)»، «امریکایی‌شدن (جهانی‌شدن ویروس غرب نیل)»، «پیش‌بینی بلای بعد (ویروس ابولا و بسیاری دیگر مانند آن)» و «خداحافظی کش‌دار (فراموشی آبله با تاخیر)».
پس از این‌فصول هم یک «پس‌گفتار» با عنوان «بیگانه در آب‌سردکن (ویروس‌های غول‌پیکر و تعریف حیات)» آمده است.
در بخش پیوست‌ها هم مطالبی درباره ویروس‌های سرخک، آنفلونزا، هپاتیت ب، ابولا، زیکا، هانتاویروس، آبله، کرونا و تاریخ تکامل ویروس‌ها درج شده است.
در قسمتی از این‌کتاب می‌خوانیم:
پژوهش‌های دکتر تیلر نشان می‌دهد که در بیشتر این‌مدت، سویه‌های مختلف ابولا جوندگان و پستانداران دیگر را آلوده می‌کردند.
در سال ۱۹۷۶، این‌ویروس از یکی از این جانوران، و احتمالا از خفاش‌ها، به انسان سرریز کرد. و از آن زمان تاکنون هر چندسال یک‌بار همه‌گیری جدیدی در بخش‌های مختلف آفریقای مرکزی روی داده است. بر اساس پژوهش جدیدی که اندرو رامبو، زیست‌شناس تکاملی دانشگاه ادینبرا در اسکاتلند، انجام داده همه این همه‌گیری‌ها ناشی از یکی از بازماندگان همان سویه ۱۹۷۶ بوده‌اند. به گفته رامبو «این امکان وجود دارد که طیف متنوعی از ویروس‌های ابولا وجود داشته باشند، اما فقط چند تا از آنها می‌توانند این پرش را انجام دهند.»
پردیس ثابتی، ژنتیک‌دان هاروارد، و همکارانش ژنوم ویروس‌های ابولای به‌دست‌آمده از بیمارانی در سیرالئون را تحلیل کردند تا تاریخ همه‌گیری سال ۲۰۱۴ را بازسازی کنند. پژوهش آنها نشان می‌دهد که این همه‌گیری نتیجه یک عفونت منفرد بود که احتمالا در اواخر دسامبر آن سال روی داد. از آن زمان تاکنون، با انتقال این ویروس‌ها از انسانی به انسان دیگر جهش‌های جدیدی در آنها روی داده است. این واقعیت اگرچه ممکن است ترسناک به نظر برسد، اما پژوهشگران را شگفت‌زده نمی‌کند.
نقد و بررسی‌ها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.