صلح بزرگ

در کشوری به علت مبادلات هسته‌ای، وضعیت اقتصادی کشور رو به نابودی می‌رود. آذوقة مواد غذایی رو به تمامی‌ است و قحطی در میان جمعیت شهرنشین بیداد می‌کند. طبق قوانین اضطراری دولت، شهروندان غیرنظامی باید از مواد غذایی کم‌تری برخوردار شوند. تعداد جوانانی که باید جایگزین کارافتاده‌ها شوند، محدود است و این نیروی محدود بر اثر سوء تغذیه در کوتاه‌ترین مدت می‌میرند. والدین از کارافتاده با صرف انرژی زیاد از آنها مراقبت می‌کنند. به منظور جلوگیری از این اتلاف بزرگ، طبق دستور سروان در پست نظامی، هر سرباز ماموریت دارد که به زادگاه خودش برگردد و یکی از بچه‌های زیر پنج سال را بکشد و بلافاصله بعد از انجام ماموریت، محل جنازه را به سازمان دفاع غیرنظامی اطلاع بدهد تا متصدیان امور، بر اساس قوانین بهداشت عمل کرده و جسد را به محل مناسب منتقل کنند. هر سرباز در صورت سرپیچی از این فرمان کشته می‌شود. «پمبرتون» و سربازی دیگر به محل زادگاه خود می‌روند و با بچة یکی از همشهریان خود به نام خانم «سیمونز» مواجه می‌شوند و آنها در پی اجرای نقشة فرمان هستند. این داستان به صورت نمایش‌نامه به تصویر کشیده شده است.