فرصت دوباره

از انتشارات نیلوفر:
علیرضا م. ملقب به فانوس خیال از اینکه به اولین کتاب شعرش اجازه چاپ نداده بودند سخت حیرت کرد. با خودش گفت: «مگه میشه؟» و ماتش برد. یک آن _ بین خودمان باشد _ ته دلش خوشحال شد، اما، بلافاصله، صورت غمگین و ناامید مادرش پیش چشم هایش ظاهر شد و دلش سخت گرفت. کتابش را به خاطره و روح او تقدیم کرده بود و هر شب، پیش از خواب، صدای او را می شنید: «آفرین، پسر نابغه‌م. بالاخره توی کاری که برات انتخاب کرده بودم موفق شدی. ازت ممنونم. یادت باشه که این موفقیتو مدیون من هستی.» ادعای بی خودی هم نبود. بدون او علیرضا محکوم به زندگی بسیار معمولی و ساده ای بود، ولی مادرش آرزوهای بزرگی برای او داشت. «علیرضا، پسرم، خودتو به عنوان یه آدم مهم و معتبر به دنیا معرفی کن. به بزرگان تاریخ نگاه کن، به دانشمندهای مشهور، قهرمان های ورزشی، هنرمندهای جهانی. خودتو هم قد و قواره اون ها بدون.