قواعد جدید روش جامعه شناسی

در این مطالعه، مکاتب فکری در نظریه اجتماعی و فلسفۀ اجتماعی، از پدیده شناسی شوتز تا پیشرفت های اخیر در فلسفۀ هرمنوتیک و نظریه انتقادی را مورد بحث قرار می دهم. می کوشم اگر چیزی را از آنها اقتباس کرده ام، روشن سازم؛ تلاشم نشان دادن برخی کاستی هایشان است. این جستار با این حال سنتز قلمداد نمی شود و در عین توجه خصوصاً به جریانات موازی زیادی در تفکر اجتماعی دوره معاصر، منظورم نشان دادن فرایند همگرایی پایداری نیست که در نهایت چارچوب منطقی وثیقی برای جامعه شناسی ایجاد می کند. برخی دیدگاه ها در اندیشه اجتماعی معاصر هستند که به تفصیل تحلیل شان نکرده ام و این در حالی است که بسیاری از آنچه گفته ام، مستقیما معطوف به آنها است. من کارکردگرایی، ساخت گرایی و تعامل گرایی نمادین – عناوینی برای مجموعه دیدگاه های متنوع و اما قطعا واجد موضوعات اصلی متمایز خاص خود – را مد نظر دارم. اینجا تنها شتاب زده نشان می دهم که چرا مباحث مطرح در این مطالعه با مباحث ویژه سنن نظری اجتماعی مزبور متفاوت اند.
از مقدمه آنتونی گیدنز بر چاپ اول قواعد جدید روش جامعه شناسی