منطق تبعیت

«معقولیت» و «مطلوبیت» مبتنی بر غایتمندی، دو عنصر اصلی برای ایجاد یک نظام منطقی رفتاری در انسان است که بدون هر یک از آنها، صدور افعال ارادی و آگاهانه، فاقد نظام منطقی عام و قابل دفاع می باشد.
اشعری گری در روزگار جدید با انکار نظریه فطرت الهی، و نیز نفی نظام غایتمند طبیعت و خلقت، و در نتیجه عدم التزام به عقلانیت قضایای دینی و اخلاقی، معبر مناسبی برای فروافتادن در باتلاق نظریات کوته بینانه و جاهلانه داعشی از دین، در سودای رسیدن به نعیم مقیم اخروی شده است. البته که پوشیدن تن پوش جهل نیازمند هیچ زیرجامه ای از خردورزی و اخلاق نیست!
«منطق تبعیت» با تبیین نقش عناصر دوگانه عقلانیت و مطلوبیت غایی، راه را برای خروج از اشعری گری مدرن و بازگشت به نظریه فطرت الهی و تبیین اخلاقی و انسانی از دین هموار می سازد. این تبیین از سرمایه عقل و نیز معارف عمیق و بیکران الهی در قرآن کریم بهره برده است.